studies in bijbelboeken

De Brief aan de Romeinen

Inhoudsopgave

Romeinen 3:21-31 – Alle mensen zijn zondaren

Beantwoord je altijd aan de verwachtingen die je van jezelf hebt of de eisen die je aan jezelf stelt? Hoe voelt dat?
Heb je vaak het gevoel dat je niet beantwoordt aan de verwachtingen die anderen van je hebben? Hoe voel je je dan? En dan heb ik het nog niet over de vraag, of je wel beantwoordt aan de eisen die God aan je stelt. Of aan de eisen waarvan je denkt, dat God ze aan je stelt.
Waarom denken we soms dat anderen zoveel van ons verwachten? Hoe komt het dat we soms denken, dat God van ons verwacht dat we volmaakt zijn?

Natuurlijk komt het voor dat mensen ten onrechte dingen van ons verwachten, die we niet waar kunnen maken. Maar de één haalt er z'n schouders voor op, terwijl een ander ervan in de stress raakt en toch maar probeert het iedereen naar de zin te maken. Waarom stellen sommigen zulke hoge eisen aan zichzelf?

Als we te hoge eisen aan onszelf stellen, heeft dan vaak te maken met de vraag of we van jongs af aan gewend waren liefde en waardering te ontvangen.
Sommigen van ons hebben misschien alleen voorwaardelijke liefde gekend en zijn gewend aan uitspraken als: "als je gehoorzaam bent, houd ik van je"; "als je nu niet luistert, houd ik niet meer van".
Anderen kregen misschien alleen waardering bij uitzonderlijke prestaties – een rapport met alleen maar zessen en zevens werd stilzwijgend bekeken, maar je broertje met achten en negens werd geprezen. Of je prestaties waren altijd onder de maat. Zevens hadden achten kunnen zijn, achten hadden makkelijk negens kunnen worden!

Hoe gemakkelijk kan dat tot gevolg hebben, dat je niet van jezelf kunt houden, dat je je eigen prestaties niet kunt waarderen, dat je ontevreden bent over jezelf en altijd in de stress leeft om het beter te doen.
Maar als je onvoorwaardelijke liefde hebt ontvangen en gewaardeerd werd om wie je was in plaats van om wat je deed, als je complimentjes kreeg om kleine dingen, als niet de resultaten maar je inzet het zwaarste woog, is er een basis in je leven gelegd voor een gezond gevoel van eigenwaarde. Daarbij zul je oog hebben voor je sterke en zwakke kanten. Dan is er balans in je leven.
En er zijn voldoende redenen om een goed gevoel van eigenwaarde te hebben of te ontwikkelen.

Vanwaar deze inleiding? Romeinen 3 is een moeilijk hoofdstuk om te lezen. Natuurlijk omdat Paulus als een Griekse filosoof aan het redeneren is over de voordelen van het Jood-zijn en over de schijnbare tegenstrijdigheden in het karakter van God. Maar ook als je dat allemaal even laat rusten, is het een moeilijk hoofdstuk omdat hij uitspraken doet, die makkelijk verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden, zoals:
Er is niemand die doet wat goed is (vers 12).
Hoe gemakkelijk wordt dat begrepen als: je doet nooit wat goed; je deugt nergens voor; je bent een waardeloze persoon. Maar is dat de manier waarop God naar je kijkt? Is dat wat Paulus bedoelt te zeggen? Kunnen wij niets goeds doen?

In één van de gelijkenissen heeft de Heer Jezus het over een vader, die zijn zoon geen ' schorpioen zal geven als hij om een ei vraagt. En zegt Hij: Hoewel jullie 'slecht' zijn, weten jullie goede gaven te geven aan je kinderen. Het woord slecht heeft hier een relatieve waarde en betekent zoveel als: in goedheid niet te vergelijken met de hemelse Vader), die volmaakt goed is.
En in het uiteindelijke oordeel gaat het niet alleen over de dingen die verkeerd waren, maar ook over het goede (Openbaring 20:12,13; 2 Korintiërs 5:10).
Het is een verkeerde conclusie, als we denken, dat we in Gods ogen waardeloze prullen zijn. Wat Hij hier bij monde van Paulus zegt, is: "Niemand is volmaakt, niemand doet alleen maar het goede". Naast allerlei goede dingen doen we ook zonden. Of zoals Salomo al zei: "Niemand doet goed zonder te zondigen" (Prediker 7:20).
Zondaren zijn geen slechte mensen, maar mensen die goede en slechte dingen kunnen doen.

Hoe gaat God nu met dit gegeven om? Hij heeft de mensen geschapen om bij Hem te zijn, maar hun zonden maken dat eigenlijk onmogelijk. Houdt nu zijn liefde op? Of zegt Hij: Als je maar voldoende probeert als een goede christen te leven, wil Ik wel naar je omzien?

Twee uitdrukkingen in vers 25 geven Gods houding in de tijd van het Oude Testament weer: "verdraagzaamheid" en: "laten geworden".
Tilde Hij niet zwaar aan de zonde? Jawel, maar Hij had op zijn tijd een oplossing voor handen. Tot die tijd accepteerde God dat zijn volk onvolmaakt was, Hij liet ze geworden en bleef ze liefhebben. Niet het resultaat van hun inspanningen was belangrijk, maar het feit, dat ze om Hem gaven. Dat ze met wilden wandelen (Micha 6:8).

De mensen konden alleen proberen aan de norm te voldoen, door zich aan de wet te houden. Daar zou overigens niemand in slagen (vers 23). Maar God had een andere oplossing in het verschiet: de gerechtigheid door het geloof van Jezus. Het leven van Jezus voldeed aan de hoogste norm. Het was en is Gods plan om ieder die gelooft te laten delen in de volmaaktheid van Jezus. Dat gold ook voor al die mensen, die sinds de zondeval hebben uitgekeken naar de komst van de Messias.

Door het offer van Jezus worden we schoongewassen van de zonden. Maar tevens ontvangen we iets nieuws – eeuwig leven. Dat is het volmaakte leven van Jezus, dat in ons geboren wordt. Zoals bij elke geboorte is dit leven volmaakt, maar nog niet af, nog niet volgroeid. Ook voor dit leven is tijd nodig om helemaal tot ontplooiing komen. Het is pas af, als we bij God zullen zijn. En tot die tijd vraagt God niet van ons om volmaakt te zijn. Hij omgeeft ons met zijn liefde en wil graag bij alles in ons leven betrokken worden. Maar Hij verdraagt het dat we fouten maken. Daarover mogen we dan ook gewoon met Hem praten, waarbij we onze fouten erkennen (1 Johannes 1:9,10). De belofte van onze hemelse Vader is, dat Hij ons dan reinigt, zodat er dan geen belemmeringen meer zijn om zijn liefde en zegen te ervaren, want Hij ziet Jezus, die voor ons geboet heeft (1 Johannes 2:1,2)!

Toen Jezus in ons leven kwam, was het bevrijdingsdag.

• We zijn bevrijd van de straf over onze zonden.
• We zijn bevrijd van de slavernij van de zonde.
• We zijn bevrijd van de macht der duisternis.

Maar we zijn ook bevrijd van de druk om volmaakt te zijn. Nu mogen we leren om onszelf en anderen te aanvaarden (met goede en zwakke kanten) en te verdragen.
We mogen ontdekken dat God onvoorwaardelijk van ons houdt en gewoon elke dag bij ons wil zijn, zonder dat wij krampachtig hoeven te proberen om 'goede' christenen te zijn.

Die houding van God mag ons ook tot voorbeeld zijn in onze onderlinge relaties en in onze houding ten opzichte van onze kinderen.

naar boven